Under the choreographic direction of Meryl Tankard, the Zurich Ballet presents a new version of Ballet mécanique, entitled “For Hedy.” The performance is scored to music by George Antheil, arranged for piano and 64-channel electronics by Paul Lehrman and Guy Livingston; and performed by Guy Livingston at the piano.
Nine performances of “Timekeepers” at the Zurich Opera House as follows: 20, 21, 26 January 2, 4, 9, 17, 18, 23 February programme: For Hedy, Les Noces, Rhapsody in Blue
Timekeepers The «golden» 1920s have gone down in history as a time of ecstatic cultural and technological advancements. This production, entitled Timekeepers, brings three works from that decade that prominently feature piano, all premiered a century ago. The evening will also see three female choreographers from three different generations. The world premiere of Igor Stravinsky’s Les Noces, which took place in 1923 with the Ballets Russes in Paris, rewrote music and ballet history. Stravinsky paired a mixed choir with a lineup of four pianos and a percussion ensemble for this dance cantata, which retraces the course of a traditional wedding ceremony. Choreographer Bronislava Nijinska, the sister of Vaslav Nijinsky, accentuated the neoclassical angularity of Stravinsky’s music with constructivist groupings of dancers, pyramid-like setups, and hard, angular, stomping movements. With Nijinska’s legendary Les Noces choreography, the Ballett Zürich dances a key work of the 20th century.
In the audience of Les Noces in Paris was a young American, whose extravagant lifestyle and rhythmically driven, mechanically-controlled music soon earned him the title of a «Bad Boy of Music»: George Antheil. His most famous work is the Ballet mécanique, which he revised several times. Its first version was intended to be music for a surrealist-Dadaist film by Fernand Léger. Meryl Tankard makes her debut with the Ballett Zürich. Australia’s best-known choreographer will bring the piece to the stage in a version for piano and loudspeakers under the title For Hedy. Meryl Tankard began her career dancing with the Australian Ballet and with the im Tanztheater Wuppertal under Pina Bausch. She has since made an international name for herself between the worlds of classic and modern dance.
When he premiered Rhapsody in Blue in 1924, George Gershwin wanted to give Americans their own musical identity and, with the help of music, overcome ethnic and cultural barriers. One hundred years later, the young South African choreographer Mthuthuzeli November explores Gershwin’s «musical kaleidoscope of America» in Rhapsodies. Mthuthuzeli November currently lives in London, and is the recipient of a number of prestigious awards, including the Lawrence Olivier Award, for his creations. Mthuthuzeli November has long been more than an insider tip in Great Britain, and this marks his first collaboration with the Ballett Zürich
Stilte bestaat niet, volgens pianist en promovendus Guy Livingston.
Ook naar stilte kun je luisteren, vindt pianist Guy Livingston, die in Leiden promoveert en een geluidloos kunstwerk maakte dat inmiddels in een baan om de aarde draait.
Het verhaal van de Rattenvanger van Hamelen speelt zich af in het schemergebied tussen mythe en geschiedenis. Bekend in tenminste 42 landen en 30 talen, zijn de personages terug te vinden in de beeldende kunst, literatuur, klassieke muziek, animaties en musicals. De Rattenvanger wordt afgeschilderd als de duivel en als de Dood; als dichter, zanger en zelfs als ’Solar Hero’. In alle verhalen komen kinderen voor, maar dat geldt niet voor de ratten… Guy Livingston en Aletta Becker volgen in dit muzikale essay in dialoog met elkaar en het verhaal de ontwikkeling, interpretaties en consequenties van die verschillende versies. Zijn de kinderen van Hamelen omgekomen of verdwenen? Met dit onderzoek naar de kracht en de valkuilen van het vertellen van verhalen, blijven in ‘Lost’ beide opties mogelijk.
The story of the Pied Piper resides in the indeterminate area between myth and history. It is known in at least 42 countries and 30 languages and its characters appear in the visual arts, in literature, classical music, plays, cartoons and musicals. The piper has been depicted as the Devil and as Death, as a poet, a singer or even as a Solar Hero; in all stories there have been children, but there haven’t always been rats… In this musical essay, Guy Livingston and Aletta Becker dialogue their way into the lineage of the story, exploring the interpretations and ramifications of its many renditions. Did the children of Hamelin perish or disappear? While investigating the power and the pitfalls of storytelling, ‘Lost’ leaves both options open.
Aletta Becker schrijft teksten voor theater en maakt fictie en non-fictie audio voor podcasts, on-site installaties en musea. Ze studeerde theaterwetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam en montage en regie aan de Nederlandse film en Televisie Academie. Op Schrijversvakschool Groningen geeft ze les in het schrijven van theaterteksten.
Aletta Beckerwrites plays, scenarios and poetry, and produces fiction and non-fiction audio for performances, podcasts, on-site installations and museums. She holds a MA in theatre science from the University of Amsterdam and graduated in directing and editing at the Dutch National Film School. She teaches writing for performance at Schrijversvakschool Groningen.
Amsterdam-based, American/Dutch violinist Monica Germino is on the cutting edge of new music. Hailed by The Sunday Times (UK) as a ‘striking presence’ whose ‘virtuosity was exhilarating,’ she has collaborated with such composers as Louis Andriessen, John Cage, Heiner Goebbels, Michael Gordon, David Lang, György Ligeti, and Julia Wolfe. Together with sound designer Frank van der Weij, she has revealed new possibilities for the solo violin and presented multimedia programs worldwide. Her performances often feature singing and playing simultaneously. She co-founded the international ensemble ELECTRA and now serves as its artistic advisor.
Program: music of George Crumb, Anton Webern, Ned McGowan, Vanessa Lann, and Guy Livingston, plus “silence” music by performers and composers from the HKU Musician 3.0 program!
Ik wil terug naar het verloren moment naar de vergeten lach naar de tuin en de vijgenboom.
Nafiss Nia, uit esfahan mijn hoopstee
Ned McGowan is a flutist and contemporary classical music composer, born in the United States, living in the Netherlands. Known for rhythmical vitality and technical virtuosity, his music has won awards and been performed at Carnegie Hall, the Concertgebouw and other halls and festivals around the world by many orchestras, ensembles and soloists. As a flutist he plays classical, contemporary and improvisation concerts internationally and he has a special love for the contrabass flute. Ned is a professor of composition, ensembles and Advanced Rhythm and Pulse at the Utrecht Conservatory and lecturer of Artistic Research at both the Codarts University of the Arts Rotterdam and the Fontys School of Performing Arts Tilburg. In September 2016, Ned started an artistic research PhD about speed, frame and time in music at the Leiden University and the DocARTES program in Ghent.
Nafiss Nia is dichter, (scenario)schrijver, Filmmaker, cultureel ondernemer en public speaker. Nafiss is tevens directeur/Hoofdprogrammeur van Stichting Granate in Amsterdam en programmeert in die hoedanigheid festivals als Granate Festival, Duizendenéén Film&Poëzie, Televisieprogramma 1001 Gezichten en het project Poëzie op de stoep.
Gedichten en andere werk van Nafiss zijn opgenomen in meer dan veertig verzamelbundels, bloemlezingen en (literaire) tijdschriften. oa ‘Blauw goud’ samengesteld door Patrick Riubroeks en Thomas Mölmann en ‘Ik weet niet welke weg je neemt’, samengesteld door Arie Boomsma en in Tirade, Meander, Liegende konijn, Balustrade, NRC next, Trouw, Volkskrant, Groene Amsterdammer en Deus ex Machina. Ze draagt regelmatig haar gedichten voor op literaire podia.
Ned McGowan (fluitist en componist) en Guy Livingston (pianist en radiomaker) brengen hun artistieke interesses samen in een innovatieve, interactieve voorstelling die livemuziek combineert met een dia- en filmvoorstelling, lezing en interactie met het publiek.
McGowan en Livingston doen – naast hun bestaan als kunstenaars – artistiek onderzoek (PhD) aan de Universiteit Leiden. Ned McGowan onderzoekt het fenomeen snelheid in muziek, vanuit een uitvoerende en compositorische invalshoek. Guy Livingston onderzoekt stilte en de vele aspecten ervan, vooral in hedendaagse muziek en architectuur, en maakt daarnaast een serie podcasts over dit onderwerp.
performing at Studio “The Bug”, in the former US embassy of The Hague. photo by Matilda Arvidsson
Een recent concert, februari jl., tijdens het Leidse festival, Peel Slowly and See, werd enthousiast ontvangen door het publiek:
“De enigszins academische multimediale lezing is een lichtvoetige en boeiende presentatie met publieksparticipatie waarin het aspect tijd, en dan vooral de door de luisteraar waargenomen gevoel van tijdsduur, het uitgangspunt vormt. […] Gecomponeerde muziek en improvisaties op de dwarsfluit en keyboards maken duidelijk dat complexiteit van invloed is op tijdservaring…muzikaal is het optreden een verhelderende ervaring.”
—Ken Vos, recensie [Leidse Dagblad, 24 februari 2020]
Corona invloed en nieuwe werkenOnder constant ontwikkeling, The Speed of Silence voorstelling heeft nieuwe werken die hun inspiratie uit de quarantaineperiode nemen. Zoals ervaren door menigten de afgelopen paar maanden, heeft een toename in stilte en een langzamer tempo van activiteiten zich op vele manieren in onze samenleving gemanifesteerd: van stillere stadsgeluiden, tot het annuleren van reizen en inperking van onze dagelijkse activiteiten. Onze perceptie van tijd, snelheid en inhoud is daardoor radicaal veranderd.
These concerts are supported by a grant from the Cultuurmakers Fund
Het kunstwerk van Livingston richt zich op het effect van rust en stilte op de samenleving gedurende de corona crisis: “Eerst was er ongeloof, shock. Toen kwam er een periode van verwondering: de stad was stil. Opgesloten leek ons leven eenvoudiger: meer tijd met de kinderen doorbrengen, gitaar leren spelen of schaken. Maar het is niet de wereld die we in maart hebben verlaten.”
De nieuwe compositie van McGowan is voor beide muzikanten (die ook spreken), met nieuw gecomponeerde muziek gecombineerd met teksten over snelheidsveranderingen vanuit verschillende perspectieven, gedurende de tijd van corona. De relatie tussen het ontplooien van informatie en de rijkdom aan ideeën is een specifiek experimenteergebied.
“Vreemde maar interessante eenden in de bijt zijn Ned McGowan & Guy Livingston , twee Amerikanen met een modern klassieke achtergrond die de hele wereld afreizen, maar ook verbonden zijn aan de Leidse Universiteit. Het eerste deel van het optreden bestaat uit 1 minuut improvisaties op (bas)fluit, piano en metronoom. Waarbij het publiek mag raden of het langer of korter was dan 1 minuut. Het tweede deel van het optreden bestaat uit langere uitvoeringen van Winter Music (John Cage) en Gymnopédie (Erik Satie). Een boeiend, muzikaal omlijst, hoorcollege dat geen moment gaat vervelen.”
“Het CV van Guy Livingston (piano) en Ned McGowan (fluit) is onuitputtelijk; het conservatorium, Yale, optredens in het Concertgebouw, Carnegie Hall, meerdere albums én ze zijn alle twee verbonden aan de Universiteit Leiden. Als programmaonderdeel van de universiteit spelen de mannen deze avond hedendaagse jazzcomposities die zoeken naar vorm en melodie en de grenzen van een compositie, die liggen ver weg.”
De Speed of Silence voorstellingNaast de twee premières zal het resulterende concert een wereldwijde mix van ideeën zijn, van de Zuid-Afrikaanse animatiefilms van William Kentridge tot de omgevingsgeluiden van Erik Satie en Niels Frahm (een eeuw uit elkaar), van het repetitieve en humoristisch gesproken interactieve -wordteksten van Tom Johnson tot de Indiase Karnatische-muziek beïnvloedde ritmes van McGowan’s duet met iPad (“Cycle Games”). Elk stuk belicht een facet van de thema’s stilte en snelheid.
Deze epidemie heeft veel verandering teweeg gebracht. Het publiek is op zoek naar nieuwe ideeën en probeert te rouwen, te verwerken en zich aan te passen aan deze nieuwe wereld. McGowan en Livingston bied een nieuwe soort concert, waar ze abstracte filosofische ideeën samenbrengen in zeer praktische, humoristische implementaties. Corona heeft mensen op nieuwe manieren aan het denken gezet over stilte en snelheid. Dit is een unieke kans voor ons om deze thema’s verder te ontwikkelen en naar het publiek te brengen. Een optreden van onze tijd, voor onze tijd.
tryout of some of our ideas at the Peel Slowly and See Festival in Leiden, February 2020
The Speed of Silence Ned McGowan (flutist and composer) and Guy Livingston (pianist and podcaster) bring their artistic interests together in an innovative, interactive performance that combines live music with slides, films, small lectures and audience interactions.
watch clips from our recent show in The Hague
Next to performing and making, McGowan and Livingston are both pursuing artistic research PhDs at Leiden University. Ned McGowan is investigating the phenomenon of speed in music, from a performing and compositional perspective. Guy Livingston explores silence and its many aspects, especially in contemporary music and architecture.
A recent concert of the duo during the Leiden festival Peel Slowly and See, was enthusiastically received:
“The academic and multimedia lecture is a light-hearted fascinating presentation with audience participation in which the aspect of time, and in particular the sense of time perceived by the listener, forms the starting point. […] Composed music and improvisations on the flute and keyboards make it clear that complexity influences the experience of time … musically the performance is an enlightening experience. ”
—Ken Vos, review [Leidse Dagblad, February 24, 2020]
Corona influence and new works
Under continual development, The Speed of Silence show features new works that take their inspiration from the recent quarantine period. The increase in silence and a slower pace of activities has manifested itself in our society in many ways: from quieter city noises, to cancellation of travel and curtailment of our daily activities. Our perception of time, speed and content has changed radically as a result.
Livingston’s new artwork focuses on the effect of peace and quiet on society during the corona crisis: “First there was disbelief, shock, fear. Then came a period of wonder: the city was beautiful – quiet – calm. So as we enter a new world haunted by threats, and those memories, I want to recreate our complex journey in live performances. ”
McGowan’s new composition is for both musicians (who also speak), with newly composed music combined with lyrics about changes in speed from different perspectives, during the time of corona. The relationship between the unfolding of information and the complexity of ideas is a specific area of experimentation.
The Speed of Silence showIn addition to the two premieres, the resulting concert will be a global mix of ideas, from the South African animated films of William Kentridge to the ambient sounds of Erik Satie and Niels Frahm (a century apart), from the repetitive and humorously spoken interactive text of Tom Johnson to Indian Carnatic music influenced rhythms from McGowan’s duet with iPad (“Cycle Games”). Each piece highlights a facet of the themes of silence and speed.
This epidemic has brought about a lot of change. The public is looking for new ideas and trying to mourn, process and adapt to this new world. McGowan and Livingston offer a new kind of concert, where they bring together abstract philosophical ideas in highly practical, humorous implementations. Corona has made people think about silence and speed in new ways. This is a unique opportunity for us to further develop these themes and bring them to the public…
…in a performance of our time, for our time.
duration: 1 hour
concert/talk/entertainment: for piano, flute, contrabass flute, electronics, iPad, and video
tour: we will be touring this concert (pandemic permitting) in the Netherlands from November 2020 to November 2021. Please contact Guy Livingston or Ned McGowan for bookings.
Rehearsing the Concert for Piano and Orchestra. John Cage explaining the world (!) in Jordan Hall, 1991. I’m kneeling onstage. We recorded the Winter Music later that week.
Recorded under the supervision of John Cage in 1991, and directed by Stephen Drury, with the Caluthumpian Consort: we recorded for Mode Records at Jordan Hall (New England Conservatory), Boston. Pianists include Alanna Battat, Guy Livingston (arrangement) and Joanna Kovitz…
The Duomo in Florence is one of the prime examples of architecture and music influencing each other; through the music of Dufay and the designs of Brunelleschi.
is silence tangible?
More about Silence
Suggested reading list on silence
John Cage: Silence (this is the bible of John Cage fans – full of insight and anecdotes)
Kyle Gann: No Such Thing as Silence (Gann was head music critic for the Village Voice)
Salomé Voegelin: Silence and Noise (a modern take on sound art)
Douglas Kahn: Noise Water Meat (a controversial rebuttal of many preconceived ideas)
Film: Die große Stille (a mystical documentary about a french monastery)
Movie: The Sound of Noise (Swedish alternative detective movie, hilarious, cult)
Suggested listening list
Arvo Pärt
Meredith Monk
Hildegaard Westerkamp
Pauline Oliveros
medieval music of the école de Notre Dame: especially Leonin and Pérotin
tryout of some of our ideas at the Peel Slowly and See Festival in Leiden, February 2020
